5 Χρυσές Λιρέτες Vittorio Emanuele II 1863 – 1865
Χρυσό νόμισμα 5 Χρυσές Λιρέτες του Βασιλείου της Ιταλίας, υπό τον βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ ΙΙ, Βασιλιά του Πεδεμοντίου, Δούκα της Σαβοΐας, Βασιλιά της Σαρδηνίας, και μετέπειτα Βασιλιά της Ιταλίας. Το χρυσό νόμισμα 5 Χρυσές Λιρέτες Vittorio Emmanuel II κυκλοφόρησε κατά την περίοδο 1863-1865, έχει διάμετρο 17 mm, πάχος 0,6 mm, βάρος 1,61 g και περιέχει χρυσό καθαρότητας 900 βαθμών.
- ΒΑΡΟΣ 1,61 g
- ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ 900
- ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ 1863-1865
- MINTAGE 196.830
- ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ 17,0 mm
- ΠΑΧΟΣ 0,6 mm
- ΣΧΗΜΑ Κυκλικό
- ΧΩΡΑ Ιταλία
Οι μορφές στο νόμισμα
Στην μπροστά όψη του χρυσού νομίσματος 5 Χρυσές Λιρέτες Vittorio Emmanuel II της περιόδου 1863-1865 απεικονίζεται το αριστερόστροφο πορτρέτο του βασιλιά Vittorio Emmanuel II της Ιταλίας, και στη βάση του το όνομα του χαράκτη «FERRARIS». Περιμετρικά του πορτρέτου αναγράφεται η ταυτότητα στα Ιταλικά «VITTORIO EMANUELE II». Στη βάση του πορτρέτου αναγράφεται η χρονολογία κοπής.
Στην πίσω όψη του χρυσού νομίσματος αποτυπώνεται ο εστεμμένος θυρεός του Βασιλείου της Ιταλίας, ενώ περιμετρικά αναγράφεται και η ταυτότητα «REGNO D’ITALIA». Στη βάση του θυρεού αναγράφεται η ονομαστική αξία του νομίσματος «L 5», και τα αρχικά γράμμα του νομισματοκοπείου του Τορίνο, «T» και «BN».
Λίγα λόγια για τον Vittorio Emanuele II
Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1820 και υπηρέτησε ως βασιλιάς στο Πεδεμόντιο και τη Σαρδηνία από το 1849 έως το 1861. Στις 18 Φεβρουαρίου 1861 ανακηρύχθηκε πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας και διατηρήθηκε στον θρόνο μέχρι τον θάνατό του το 1878.
Ήταν τέκνο του Κάρολου Αλβέρτου της Σαρδηνίας και της Μαρίας Θηρεσίας των Αψβούργων-Λωρραίνης, η οποία ήταν η κόρη του Φερδινάνδου Γ΄ της Τοσκάνης. Ανατραφήκε στη Φλωρεντία και έδειξε ήδη από μικρός ενδιαφέρον για την πολιτική, τα στρατιωτικά και τον αθλητισμό. Συμμετείχε στον πρώτο πόλεμο της ιταλικής ανεξαρτησίας υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, όπου είχε ενεργό ρόλο στις μάχες του Παστρένγκο, της Σάντα Λουκία, του Γκόιτο και της Κούστοζα. Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ έγινε βασιλιάς του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας το 1849 μετά την παραίτηση του πατέρα του από το θρόνο, λόγω της ήττας των Σαρδηνίων από τους Αυστριακούς στη Νοβάρα.
Με τις επιτυχίες στον Πόλεμο της Κριμαίας και στους Πολέμους της Ιταλικής Ενοποίησης, ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’ στέφθηκε βασιλιάς της Ιταλίας, αποκτώντας τον τίτλο που είχε καταργηθεί μετά το τέλος της Ναπολεόντειας περιόδου. Κατά το έτος 1858, διηύθυνε τον στρατό του κατά του στρατού του Πάπα στο Καστελφιντάρντο, και τον ανάγκασε να επιστρέψει στο Βατικανό. Παρόλα αυτά, αυτή η επιτυχία του είχε ως αποτέλεσμα την αφοριστική καταδίκη του από την Καθολική εκκλησία.
Λίγο μετά την αναίρεση του αφορισμού του από τους απεσταλμένους του Πάπα Πίου ΙΧ, ο Βίκτωρ Εμμανουήλ έφυγε από τη ζωή στη Ρώμη το 1878. Η κηδεία του έγινε στο Πάνθεον, ενώ διάδοχός του στον θρόνο ήταν ο γιος του, Ουμβέρτος Α’.
